Excursie op Fraser eiland
Door: Ekeris
Blijf op de hoogte en volg Hans
26 November 2011 | Australië, Sydney
Donderdag 24 november
Vanmorgen vroeg opgestaan 6.00 uur en lekker gedoucht, was erg warm vannacht en hebben wat kleine beestjes op onze kamer als visite gehad en die moesten we even te lijf, maar dat is goed gelukt.
In ieder geval gingen we om 6.30 uur aan het ontbijt en werden we om 7.00 uur verwacht bij de four wheel drive (jeep) voor onze excursie, echter het was een grote vrachtwagen met een cabine erop geplaatst. Dus dat viel eigenlijk iets tegen maar heeft verderop die dag zijn gunst bewezen. Onze gids was wederom een Ranger die veel weg had weer van Crocodile Dundee alleen sprak hij goed Engels. Later bleek ook weer dat hij een Nederlandse moeder had uit Rotterdam en hij wist zelfs wat Feyenoord betekende!!!
We gingen met 21 personen waaronder drie kleine kinderen in de bus en vertrokken direct via een bospad naar het begin van de Triail door het gebied. Hij vroeg nog wel of avontuurlijk waren ingesteld en dat waren we allemaal. Voordat we gingen rijden zagen we een groot bord langs de weg staan met heel veel aanwijzingen van wat wel en wat niet mocht in het gebied. Ook welke dieren gevaarlijk zijn enz.
Omdat Fraser eiland echt alleen maar uit zand bestaat is het pad waarover we heen reden erg mul en het zijn bospaden die vaak met regen onderlopen en dus niet echt glad zijn. We begonnen dus heel voorzichtig maar na enkele minuten ging het vol gas en dat werd een heen en weer geschud wat ik nog nooit mee gemaakt heb en waarschijnlijk niemand in de bus. We waren net 10 minuten aan het rijden en schommelen toen we niet verder konden want er zat een andere bus vast en een terreinwagen zat nog tussen ons en de andere bus in.
Passeren is onmogelijk want er loopt maar 1 pad en bij dit soort problemen moet je achteruit rijden totdat er een uitwijkplaats is. Nu hebben de bussen voorrang op de andere auto's dus gingen wij eerst achteruit en toen kon de jeep er tussenuit en konden wij weer naar voren en moesten we allemaal de bus uit. Er werden dikke kabels aan de bus bevestigt en zo werd de bus voor ons vlot betrokkenen dat lukte. Toen weer achteruit en gingen wij voorop omdat onze bus sterker was en een turbo had. Steeds wachte onze driver of de andere bus er ook door kon komen en dat gaf dus veel oponthoud. Maar was heel spannend en leuk en een ervaring op zich, want je mag niemand laten staan. Sta je vast en je komt niet los dan moet je je via de radio die elk voertuig hebt melden want je moet weg, want s' nachts lopen er Dingo 's (wilde honden) die best wel gevaarlijk zijn.
Na twee uur schudden kwamen we bij Meer Lake Mckenzie aan. Dat is een meer op een hoogte en heeft heel helder water, maar het strand is van zand dat heel erg wit is. Komt door het kwartsgehalte van het zand. Daar mochten we een half uurtje zwemmen, wat iedereen ook graag wilde. Hierna kregen we koffie of thee met een heerlijke Australische koek en gingen we weer verder naar Central Station, wat precies in het midden ligt van het gebied. Hier is het erg groen en kregen we een rondwandeling met veel uitleg van de Ranger over het leven van bomen en planten in het bos.
Toen we de bus weer ingingen kwam er een Dingo van achter de bus vandaan die op zoek was naar eten. De Ranger starte direct de bus en vroeg ons om rustig te blijven en naar de bus te lopen met de armen over elkaar en geen onverwachte bewegingen te maken en de kleine kinderen eerst de bus in te laten gaan. Dat lukte allemaal en toen gingen we voor onze lunch naar een verzamelplaats waar men met alle bussen naar toe gaat om te eten. Lopend buffet.
Hierna gingen we met de bus naar de enige snelweg op het eiland en dat is de 75 Highway. Dit is een strook zand op het strand waar je net zo hard mag als je wil en waar de vrachtwagenbussen alle jeeps met groot gemak wegblazen. Tenminste onze chauffeur deed dat met groot gemak.
Door de regen dacht hij wat meer grip te hebben op het strand maar dat viel tegen en hij drifte vaak van links naar rechts. De Ranger vertelde ook van de politie die op het eiland is. Er zijn twee politiemensen op het strand en die houden alles op de Highway in de gaten en controleren ook vaak de snelheid. Voor enkele jaren geleden gebeurde er erg veel ongelukken met toeristen die niet met een jeep om konden gaan en vaak over de kop gingen, want er zijn heel veel kuilen in het zand denk maar aan Parijs Dakar rally.
We gingen naar een plek waar je "gekleurd". Zand ziet op het eiland en waar men niet over uit is of dit komt door een verhaal wat de Aboriginals vertellen of dat het een natuur verschijnsel is! Is heel mooi omte zien.
Daarna nog naar en scheepswrak wat op het strand ligt sinds 1953?? En waar ook een heel verhaal bij hoort maar te lang is om hier te vertellen. Hierna zijn we nog naar Eli Creek geweest. Dat is een watertje dat vanuit het bos komt en de zee inloopt en waar we eerst via een looppad naar toen konden lopen en toen via het water wat erg koud was weer naar beneden konden lopen, zwemmen, duiken enz. Was heel mooi.
Toen moesten we nog weer terug naar onze accommodatie en hoe Ranger wist een binnenweg die hij nog nooit gereden had, maar vanwege de verloren tijd van de hele dag aan een van de andere drivers had gevraagd om tijd te winnen. Nu staan er op het hele eiland alleen maar hele kleine bordjes dus was het zoeken om deze weg te vinden. Het was weer een bospad zo breed als kon er 1 luxe wagen rijden, maar we hebben gestemd of we er wel of niet door moesten gaan want onze chauffeur had deze weg echt nog nooit gereden. Nou dat hebben we geweten, aan het einde van de rit was de versnellingsbak compleet kapot en kon hij zo naar de garage want alles kraakte en piepte, maar we zijn weer veilig thuisgekomen, wat een belevenis is dit geweest.
Hans
Vanmorgen vroeg opgestaan 6.00 uur en lekker gedoucht, was erg warm vannacht en hebben wat kleine beestjes op onze kamer als visite gehad en die moesten we even te lijf, maar dat is goed gelukt.
In ieder geval gingen we om 6.30 uur aan het ontbijt en werden we om 7.00 uur verwacht bij de four wheel drive (jeep) voor onze excursie, echter het was een grote vrachtwagen met een cabine erop geplaatst. Dus dat viel eigenlijk iets tegen maar heeft verderop die dag zijn gunst bewezen. Onze gids was wederom een Ranger die veel weg had weer van Crocodile Dundee alleen sprak hij goed Engels. Later bleek ook weer dat hij een Nederlandse moeder had uit Rotterdam en hij wist zelfs wat Feyenoord betekende!!!
We gingen met 21 personen waaronder drie kleine kinderen in de bus en vertrokken direct via een bospad naar het begin van de Triail door het gebied. Hij vroeg nog wel of avontuurlijk waren ingesteld en dat waren we allemaal. Voordat we gingen rijden zagen we een groot bord langs de weg staan met heel veel aanwijzingen van wat wel en wat niet mocht in het gebied. Ook welke dieren gevaarlijk zijn enz.
Omdat Fraser eiland echt alleen maar uit zand bestaat is het pad waarover we heen reden erg mul en het zijn bospaden die vaak met regen onderlopen en dus niet echt glad zijn. We begonnen dus heel voorzichtig maar na enkele minuten ging het vol gas en dat werd een heen en weer geschud wat ik nog nooit mee gemaakt heb en waarschijnlijk niemand in de bus. We waren net 10 minuten aan het rijden en schommelen toen we niet verder konden want er zat een andere bus vast en een terreinwagen zat nog tussen ons en de andere bus in.
Passeren is onmogelijk want er loopt maar 1 pad en bij dit soort problemen moet je achteruit rijden totdat er een uitwijkplaats is. Nu hebben de bussen voorrang op de andere auto's dus gingen wij eerst achteruit en toen kon de jeep er tussenuit en konden wij weer naar voren en moesten we allemaal de bus uit. Er werden dikke kabels aan de bus bevestigt en zo werd de bus voor ons vlot betrokkenen dat lukte. Toen weer achteruit en gingen wij voorop omdat onze bus sterker was en een turbo had. Steeds wachte onze driver of de andere bus er ook door kon komen en dat gaf dus veel oponthoud. Maar was heel spannend en leuk en een ervaring op zich, want je mag niemand laten staan. Sta je vast en je komt niet los dan moet je je via de radio die elk voertuig hebt melden want je moet weg, want s' nachts lopen er Dingo 's (wilde honden) die best wel gevaarlijk zijn.
Na twee uur schudden kwamen we bij Meer Lake Mckenzie aan. Dat is een meer op een hoogte en heeft heel helder water, maar het strand is van zand dat heel erg wit is. Komt door het kwartsgehalte van het zand. Daar mochten we een half uurtje zwemmen, wat iedereen ook graag wilde. Hierna kregen we koffie of thee met een heerlijke Australische koek en gingen we weer verder naar Central Station, wat precies in het midden ligt van het gebied. Hier is het erg groen en kregen we een rondwandeling met veel uitleg van de Ranger over het leven van bomen en planten in het bos.
Toen we de bus weer ingingen kwam er een Dingo van achter de bus vandaan die op zoek was naar eten. De Ranger starte direct de bus en vroeg ons om rustig te blijven en naar de bus te lopen met de armen over elkaar en geen onverwachte bewegingen te maken en de kleine kinderen eerst de bus in te laten gaan. Dat lukte allemaal en toen gingen we voor onze lunch naar een verzamelplaats waar men met alle bussen naar toe gaat om te eten. Lopend buffet.
Hierna gingen we met de bus naar de enige snelweg op het eiland en dat is de 75 Highway. Dit is een strook zand op het strand waar je net zo hard mag als je wil en waar de vrachtwagenbussen alle jeeps met groot gemak wegblazen. Tenminste onze chauffeur deed dat met groot gemak.
Door de regen dacht hij wat meer grip te hebben op het strand maar dat viel tegen en hij drifte vaak van links naar rechts. De Ranger vertelde ook van de politie die op het eiland is. Er zijn twee politiemensen op het strand en die houden alles op de Highway in de gaten en controleren ook vaak de snelheid. Voor enkele jaren geleden gebeurde er erg veel ongelukken met toeristen die niet met een jeep om konden gaan en vaak over de kop gingen, want er zijn heel veel kuilen in het zand denk maar aan Parijs Dakar rally.
We gingen naar een plek waar je "gekleurd". Zand ziet op het eiland en waar men niet over uit is of dit komt door een verhaal wat de Aboriginals vertellen of dat het een natuur verschijnsel is! Is heel mooi omte zien.
Daarna nog naar en scheepswrak wat op het strand ligt sinds 1953?? En waar ook een heel verhaal bij hoort maar te lang is om hier te vertellen. Hierna zijn we nog naar Eli Creek geweest. Dat is een watertje dat vanuit het bos komt en de zee inloopt en waar we eerst via een looppad naar toen konden lopen en toen via het water wat erg koud was weer naar beneden konden lopen, zwemmen, duiken enz. Was heel mooi.
Toen moesten we nog weer terug naar onze accommodatie en hoe Ranger wist een binnenweg die hij nog nooit gereden had, maar vanwege de verloren tijd van de hele dag aan een van de andere drivers had gevraagd om tijd te winnen. Nu staan er op het hele eiland alleen maar hele kleine bordjes dus was het zoeken om deze weg te vinden. Het was weer een bospad zo breed als kon er 1 luxe wagen rijden, maar we hebben gestemd of we er wel of niet door moesten gaan want onze chauffeur had deze weg echt nog nooit gereden. Nou dat hebben we geweten, aan het einde van de rit was de versnellingsbak compleet kapot en kon hij zo naar de garage want alles kraakte en piepte, maar we zijn weer veilig thuisgekomen, wat een belevenis is dit geweest.
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
